Rozdział pierwszy - " Wszystko swój początek ma..."

  Laura siedziała w parku. Była wspaniała pogoda, słońce mocno świeciło, lecz powiewał przyjemny wiaterek. Laura siedziała na ławce i przeglądała oferty pracy. Potrzebowała pilnie kasy, musiała zapłacić za mieszkanie. W zeszłym roku wyprowadziła się od rodziców. Kupiła wtedy małą kawalerkę. Pracowała jeszcze wtedy w jednym z małych biur, zajmowała się tam księgowością, była sekretarką i zarazem sprzątaczką. Niestety dwa miesiące temu szef ją zwolnił. Idiota! Robiła wszystko, a on ją po prostu zwolnił. Od tamtej chwili zmieniła się. Wcześniej hamowała się, nigdy nie mówiła o tym co myśli. Jej  dawny charakter oddawał idealnie sposób ubierania się. Zawsze nosiła koszulę zapięte pod samą szyję, garsonki, lub po prostu babcine sukienki. Miała wadę wzroku, nosiła okulary w grubych granatowych oprawkach. O włosy nie dbała, zawsze miała je proste lub wiązała je w kucyk. Zmieniła się trochę pod względem charakteru, była niemiła dla mężczyzn, dlaczego? Po pierwsze przez to, że szef ją wyrzucił, po drugie chłopak ją zdradził. Wszytko się sypie. Nie dość problemów finansowych, ona ma założoną sprawę w sądzie. Szef posądził ją o zniesławienie i naruszenie nietykalności osobistej. Fakt, trochę ją poniosło lecz na pewno go nie uderzyła. No niestety nie ma kasy na prawnika. Jednak musi kogoś zatrudnić sama nie da rady. Szukała nowej pracy, skończyła studia, miała zrobionych kilka kursów, jednak brakowało jej doświadczenia. Była gotowa pracować nawet jako sprzątaczka. Jej uwagę przykuła jedna z ofert. Szukali sekretarki w kancelarii prawniczej. Całkiem spora pensja, regularne godziny pracy. Wykręciła numer i po kilku sygnałach usłyszała przyjemny damski głos:
- Halo?
- Dzień dobry, ja dzwonię w sprawie ogłoszenia o pracę. Czy to jeszcze aktualne?
- Tak - odpowiedziała kobieta.
- Byłabym tym stanowiskiem zainteresowana.
- Proszę przyjść jutro o 11 na rozmowę kwalifikacyjną. Adres i potrzebne dokumenty zawarte są w ogłoszeniu.
- Dziękuję, do widzenia!
- Do widzenia! - kobieta rozłączyła się. Lau jeszcze chwile siedziała na ławce i grzała się w promieniach słońca. W końcu postanowiła odwiedzić siostrę. Wstała i poszła w kierunku jej mieszkania.
  Ross leżał na łóżku. Spojrzał na zegarek była ósma. Nagle do pokoju weszła jego dziewczyna. Miała na sobie jego koszulę. Jej włosy były mokre.
- Hej śpiochu. - powiedziała i podeszła do łóżka.
- Cześć Kate. - odpowiedział i pocałował ją czule, szybko jednak ich pocałunek przerodził się w coś więcej. Zaczął rozpinać guziki koszuli. Kochał ją, ale jeszcze bardziej jej ciało. Nie należał do grzecznych chłopców. Był inny, może czasami zbyt lekkomyślny, zawsze liczył na szczęście, wiedział jak reaguje na ludzi a zwłaszcza na kobiety i potrafił to wykorzystać. Nie mówiąc, że nie był wierny. Zmieniał dziewczyny jak rękawiczki. Praca prawnika sprawiała, że kobiety same wchodziły mu do łóżka, a on oczywiście nie umiał się oprzeć.
- Załatwiłeś mi pracę u twojego ojca? - zapytała.
- Tak, stary  się zgodził.
- On to zawsze cię słucha. - uśmiechnęła się.
- Zobaczysz jeszcze trochę a przejmę kancelarię.
- I co zrobisz z rodzeństwem?
- Wyrzucę ich, no może z wyjątkiem Delly. Jesteśmy podobni. - pocałował ją jeszcze raz.
- To kiedy mam przyjść?
- Jutro. - odpowiedział.
- Jutro?
- Tak o dziesiątej. Mój ojciec cię zanudzi. - uśmiechnął się.
- Dam radę. - tym razem to ona wbiła się w jego usta.
- Zobaczymy. - uśmiechnął się.
- To zobaczymy. - odpowiedziała.
- Mówiłem ci już, że świetnie całujesz? - powiedział Ross.
- Hmm...chyba nie. - odpowiedziała. Znowu wrócili do całowania się, po chwili jednak Ross ją odepchnął.
- Co jest kotku?
- Muszę iść pobiegać. - powiedział.
- Nie możesz sobie darować? - zrobiła maślane oczka.
- Muszę dbać o formę. Wpadnę do ciebie później. Zostawiam ci klucze. - powiedział, przebrał się i wyszedł.
  Rydel miała strasznego dziś strasznego kaca, wczoraj nieźle zabalowała. Sama nie wie ilu facetów zaliczyła. Tak lubi sex. Co wieczór chodziła do klubu i dawała się przelecieć. Faceci lubili młode prawniczki. Wczoraj jednak przesadziła i za dużo wypiła. Siedziała przy biurku. Nagle do jej gabinetu wszedł ojciec.
- Gdzie są umowy z zeszłego miesiąca? - zapytał głośnym tonem.
- Skąd ja to mam wiedzieć? - powiedziała zirytowana.
- Dawałem ci je. Dałaś dokumenty do tłumaczenia?
- Jakie do cholery dokumenty?
- Miałaś je wczoraj zanieść.
- Nic mi nie dawałeś.
- A to? - mężczyzna wziął z komody plik dokumentów.
- Przepraszam, zapomniałam.
- Zamiast pić i włóczyć się z jakimiś facetami to wzięłabyś się do roboty. W całej kancelarii jest syf!- wrzasnął. Delly poczuła, że głowę jej rozsadza.
- Tato! Ja nie jestem sprzątaczką!
- To znajdź kogoś, bo stracimy klientów! - krzyknął i wyszedł z pokoju. Rydel sięgnęła do szuflady i łyknęła kolejne dwie tabletki aspiryny. Ból był nie do zniesienia.
  Ross biegł przez park, każdego ranka tak robił. Rano jogging, później praca w kancelarii. No i czasami jakieś przyjemności. Słuchał piosenki "Dancing in the dark". Kiedyś marzył marzył o tym, żeby zostać muzykiem. Niestety ojciec uparł się i cała piątka została tak jak on i dziadek prawnikami. Zawsze powtarzał:
- " To dobra praca, pomagasz ludziom i bierzesz za to kasę. " - Ross zapamiętał te słowa oraz to jak ojciec tłumaczył mu , że z muzyki nie da się wyżyć. Biegł przez kolejne alejki, gdy nagle poczuł silne uderzenie, zanim się zorientował co się stało leżał na jakiejś dziewczynie. Była brzydka. Miała duże, paskudne okulary, długie włosy, lekko potargane, koszulę w kolorze bursztynowym zapiętą pod samą szyję i do tego szarą princeskę oraz czarne rajstopy i buty na płaskim obcasie. Natychmiast się podniósł.
- Jak pani lezie? - wrzasnął.
- To chyba jak pan lezie? Zamiast gapić się na wszystkie laski to mógłby pan patrzeć na drogę! - krzyknęła kobieta.
- Powinna pani sobie kupić okulary, a jak nie to mogę pani zafundować.
- Niech mnie ktoś odciągnie, bo zabiję tego blond idiotę! Panu chyba by się przydały okulary! - pokazała palcem na swój nos. Ross przypomniał sobie, że kobieta faktycznie ma okulary.
- To powinna mieć pani grubsze szkła. Ale ja to wiem.
- Co pan wie? - zapytała.
- To, że jestem przystojny.
- Że co?
- Widzę, że przydałaby się pani wizyta u laryngologa i aparat słuchowy!
- A panu wizyta u psychiatry.
- Rozumiem dlaczego pani na mnie wpadła. - powiedział z ironicznym uśmieszkiem.
- Kurde Sherlock Holmes się znalazł! To pan na mnie wpadł!
- Po prostu nie może się pani mi oprzeć.
- WHAT!!! - dziewczyna wytrzeszczyła oczy.
- Leci pani na mnie.
- Uciekł pan z wariatkowa?! Gorszego psychola - erotomana nie widziałam!
- Widzę, że chyba pani stamtąd uciekła, bo się pani na mnie rzuca. Rozumiem, że jest pani spragniona, ale bez przesady. - zaczął otrzepywać spodenki z niewidzialnego kurzu.
- No chyba pan żartuje!
- Wie pani co gdyby była pani ładniejsza to bym panią przeleciał. - powiedział.
- Czy ja dobrze usłyszałam? - kobieta nie wierzyła w to co słyszy.
- Tak. Z kaszalotami nie sypiam! - wrzasnął i poczuł silne uderzenie w twarz. Jak na kobietę to ma mocny sierpowy. Spojrzał na nią i zobaczył w jej oczach lęk. Chyba do niej dotarło to co właśnie zrobiła. Ross wyjął z kieszeni wizytówkę.
- Proszę, jak będzie pani potrzebowała porady prawnej. I niech się pani nie boi, nie jestem taki...nie wniosę oskarżenia.
- Z pana usług na pewno  nie skorzystam. - powiedziała sucho.
- Może jednak kiedyś. - chłopak odszedł.
- Niech pan wsadzi sobie tą wizytówkę! - kobieta podarła i wyrzuciła papierek.
  Vanessa właśnie się obudziła, wstała z łóżka i poszła łazienki. Wzięła prysznic, umalowała się i ubrała się. Założyła króciutkie jeansowe szorty i biały, luźny podkoszulek z opadającym ramieniem, do tego kompletu wybrała granatowe vansy. Włosy związała w kucyk i poszła do kuchni zaparzyć sobie kawę. Po nieprzespanej nocy napój ten był zbawieniem. Zobaczyła na lodówce kartkę od jej współlokatorki Lisy, że ta dzisiaj później wróci z pracy, więc Nessie musi zrobić zakupy. Nagle usłyszała mocne trzaśnięcie drzwiami i wrzaski w przedpokoju.
- Co za palant! - do kuchni wparowała Lau, ostatni raz w takim stanie Van widziała ją po tym jak rzucił ją Harry. Była czerwona ze złości, żywo gestykulowała.
- Głupia blond idiotka! - wrzasnęła.
- Co się stało? Spotkałaś Harry'ego? - dopiero po chwili kobieta zorientowała się, ze jej siostra nie mówi o swoim byłym bo ten był brunetem.
- No po prostu ukatrupię! Co za psychol! Z takim tekstem do kobiety? A potem jeszcze daje mi wizytówkę!
- O kim ty do cholery mówisz?! - krzyknęła Vanessa. Wiedziała, że tylko tak dotrze do tego małego kujona.
- O tym blond erotomanie z parku, wpadł na mnie a potem mówi, że lecę na niego, a on nie sypia z kaszalotami! - Vanessa popatrzyła ze zdziwieniem na siostrę. Pomyślała, że dobrze, że ten gość uciekł bo jej siostra - kujonka z pewnością zatłukła by go na miejscu za taki tekst. Z drugiej strony. chciało jej się śmiać, z tego jak teraz wyglądała młoda. Niczym czerwony, ziejący ogniem burak. Poza tym wyobraziła sobie tą scenkę. Dziwi ją to, że blondyn od razu nie uciekł na widok jej siostry. Nie wytrzymała i zaczęła się głośno śmiać.
- Czego rżysz jak koń co marchwi nie dostał? - warknęła brunetka.
- Bo wyglądasz ja burak. - dziewczyna ciągle się śmiała.
- Jak co?
- Burak. On miał rację, chociaż mógł ci tego nie mówić. Punkt za odwagę. - powiedziała.
- Ty go jeszcze bronisz? - Laura myślała, że się przesłyszała.
- Musi jesteście podobni, mówicie co wam ślina na język przyniesie, poza tym wiesz co ja mówię na temat twojego stylu.
- Wiem, mówisz, że nie mam stylu.
- Dokładnie. Pijesz kawę?
- Dobrze wiesz, że nie znoszę kawy, zrób mi herbaty.
  Rano Lau nie mogła usiedzieć, strasznie się denerwowała. Zależało jej na tej pracy. Ubrała się i wyszła. Gdy dojechała, weszła do pięknej kancelarii. Wszystko wyglądało jej na drogie i piękne. Zdziwił ją fakt, że za biurkiem zapewne sekretarki siedziała młoda kobieta.
- Proszę! - nagle jej oczom ukazał się starszy mężczyzna w garniturze. Lau ledwo się podniosła i ze strachem weszła do gabinetu. Wszędzie były regały pełne książek, kodeksów i segregatorów.
- Gdzie pani widziała nasze ogłoszenie? - powiedział i pokazał jej miejsce przed biurkiem. Kobieta posłusznie usiadła.
- W gazecie. Jestem zainteresowana stanowiskiem sekretarki.
- Sekretarki? Hmm.. - Mark podrapał się po głowie.
- Dlaczego pani chce u nas pracować? - zapytał.
- Nie będę ukrywać, potrzebuję pieniędzy a przy okazji to korzystny wpis do mojego CV. - powiedziała i wręczyła mu dokumenty. Mężczyzna zaczął je przeglądać.
- Z takim wykształceniem nie powinna tu pani pracować. - powiedział.
- Niestety takie czasy. - odparła.
- Czemu pani odeszła z poprzedniej firmy?
- Zwolniono mnie. - spuściła wzrok.
- Dlaczego? - Lau zdawała sobie sprawę, że zwolnienie jej z poprzedniej firmy  nie jest czymś pozytywnym dla nowego pracodawcy.
- Redukcja etatów.
- Rozumiem. - mężczyzna uśmiechnął się.
- Jest tylko mały problem.
- Jaki? - zapytała.
- Bo wczoraj, a w sumie dzisiaj zatrudniliśmy asystentkę, no ona też jest sekretarką. - powiedział zakłopotany.
- To czemu pan kazał mi przyjść?
- Bo szukamy osoby, która będzie dbała o porządek w kancelarii. Rozumie pani, syn poprosił mnie abym zatrudnił jego dziewczynę. - nagle do pokoju wszedł wysoki blondyn.
- Dzięki tato, że zatrudniłeś Kate. - powiedział. Lau się odwróciła i nie wierzyła własnym oczom.
- Co tu ten blond bałwan robi? - oboje patrzyli na siebie z niedowierzaniem.
***
Hej i oto wasza Delly na nowym blogu, jak wam się podoba pierwszy rozdział? Inny od  Kopciuszka no nie? Mam nadzieję, że będzie was tu tak dużo jak na Kopciuszku. Przy okazji zapraszam na trzynasty rozdział Kopciuszka http://dancingcinderellastory.blogspot.com